meryem şahin

PAPATYA GÖZLERİNDE AÇTIM GÖZLERİMİ / Meryem ŞAHİN
Soğuk bir Ocak sabahı doğdum dünyaya. Kar yoktu etrafta… kış yaza özenmiş ve yeşildi… yemyeşil. Papatya çiçekleri sapsarı gözleriyle etrafı gözlüyor gibiydi sanki. Ve martıların kanadı kırıktı yine…
Her gece rüyamda uçuşan kanadı kırık martılar gibi. Ocak kışına inat papatyalar bembeyazdı… 
Laleleler şebboylara özenmiş yüzleri mahcub bir gelin gibi kızarmışlardı. Şu uçuşan şeyler de ne? Gökyüzünden süzülen kocaman kar taneleri mi yoksa beyaz kelebekler mi?
Herşey birbirine girmiş girift bir bilmece gibiydi. Sessiz ama haykıran…
Gözsüz ama keskin nişan alan…
Dilsiz ama sayfalar dolusu şeyler anlatan.
Bir bahar sabahıydı doğumum… Ocak kışına inat…
Bir rüzgardı soluduğum, nefessizliğe inat…
Bir candı yüklendiğim, İspanya’da serenad…
Papatya gözlerinde açtım gözlerimi…
Kartanelerinde ısıttım yüreğimin üşümüş ellerini…
Yapraklarını kopardım ıslak kaldırımlarda yürürken bir bir…
Tırmandım çamurlu yollarına hayatın...
Boynu bükük bir papatya ve ben…
Ne kadar da denkmişiz birbirimize.
29.03.2014